Z końcem przyszłego miesiąca mija ostateczny termin udzielenia pracownikom ich zaległych urlopów wypoczynkowych. Termin ten dotyczy urlopu należnego za rok 2016.
Co do zasady pracodawca powinien udzielić pracownikowi urlopu w roku kalendarzowym, w którym nabył on do niego prawo. Zdarzają się jednak sytuacje, że wykorzystanie całego urlopu w roku bieżącym jest niemożliwe. Wówczas pracownik ma możliwość wykorzystania urlopu wypoczynkowego za rok ubiegły w terminie do 30 września kolejnego roku kalendarzowego. Stąd też termin 30 września 2017 roku dotyczy zaległych urlopów nabytych w 2016 roku.
Kara za nieudzielenie zaległego urlopu
Nieudzielenie zaległego urlopu wypoczynkowego pracownikowi, w terminie do 30 września następnego roku kalendarzowego stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracowniczym. Zgodnie z przepisami kodeksu pracy (art. 282 § 1 pkt 2) wykroczenie to jest zagrożone karą grzywny w wysokości od 1 000 do 30 000 zł. Warto jednak pamiętać, że kara ta grozi pracodawcy wyłącznie w sytuacji, gdy zaniechanie to powstało wyłącznie z jego winy. Jeżeli niewykorzystanie zaległego urlopu wypoczynkowego nastąpiło z powodu leżącego po stronie pracownika np. długotrwała choroba – kara taka nie wystąpi.
Przedawnienie roszczenia o udzielenie zaległego urlopu wypoczynkowego
Każdy niewykorzystany urlop wypoczynkowy pracownika ulega przedawnieniu. W kwestii przedawnienia roszczeń pracownika o udzielenie niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego zastosowanie ma art. 291 § 1 mówiący, że roszczenia te ulegają przedawnieniu wraz z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Oznacza to, że dniem rozpoczęcia biegu przedawnienia jest dzień, w którym pracownik zażądał udzielenia świadczenia.
Jeżeli zatem pracownik nie wykorzysta zaległego urlopu wypoczynkowego za 2016 rok do 30 września 2017 roku a już 1 października 2017 roku będzie rościł udzielenie urlopu, to jego przedawnienie nastąpi z dniem 1 października 2020 roku.
Źródło: VAT.pl
